De ontmoeting

Eén van de eersten die reageerden op onze oproep voor de Story Station was Leontine Biemans, de vrouw van Tim Klaase. “Ik zou het Tim heel erg gunnen om een paar dagen bij jullie op te kunnen laden” schreef ze. Ze legde uit wat voor werk Tim doet en schreef dat hij een zwaar jaar achter de rug had vanwege de lockdown. Ik vond het mooi dat ze haar man opgaf; daar sprak zoveel liefde uit.

Leontine en hun 2 kinderen brachten Tim hier en bleven gezellig een nachtje en de volgende dag op de camping. Bij het ophalen zouden ze weer een nachtje blijven, maar de rest van de week was helemaal voor Tim alleen.

We zaten lekker in de tuin met elkaar en ik mocht ze meteen: Tim, Leontine en ook de kinderen Pom en Willem. Ze leken al net zo geïnteresseerd in ons en ons leven hier, als wij in hen en het hunne. Ik vind het vaak zó fijn en verfrissend om nieuwe mensen te ontmoeten. Vooral leuke mensen dan natuurlijk, zoals zij. Pom moest een beetje wennen aan onze enthousiaste Bernedoodle pup Djoera van 8 maanden, maar ze sloeg zich er dapper doorheen. En samen met Willem, haar broer, ging ze al snel de camping verkennen.

Ze bleken echte kampeerders, dus gelukkig niet erg onder de indruk van de ‘gebruiksaanwijzing’ die bij de Story Station komt. Toilet in het douchegebouw, koken op 1 pitje, een héle kleine douche en water uit een tank… het leek ze allemaal eerder vrolijk te stemmen. Voor de kinderen zetten ze een tentje op naast de Story Station en ’s avonds zag ik ze al op de skelters over de camping jakkeren. Heerlijk: mensen die lekker simpel kunnen genieten.

 

De klap van Corona

Tim is filmmaker en muzikant en de lockdown was een zware periode voor hem, net als voor zo veel collega’s. Hij is bevlogen en geëngageerd en maakt liefst werk met een maatschappelijk relevant doel of voor organisaties in de non-profit hoek. In die branche ligt het geld al niet voor het oprapen en in de lockdown droogde het werk vrijwel volledig op.

 

 

Het werken voor maatschappelijk relevante organisaties bleek een gedeelde liefde van Tim en mij. Hij maakte onder meer films over de kinder- en jeugdpsychiatrie, voor het Leger des Heils, voor Méér Muziek in de Klas en voor Milieudefensie. Ik werkte lang voor Amnesty International en voor Artsen zonder Grenzen en bij zo veel mogelijk van wat ik doe probeer ik iets toe te voegen. Iets om de wereld een beetje mooier te maken. Ik geloof namelijk hartstochtelijk dat je altijd iets kunt betekenen. Net als Tim, denk ik. Ik vond Tim direct al aardig, maar tijdens het kletsen over onze gedeelde passie groeide mijn sympathie met de minuut.

Ook Tim en ik bleken weer gelinkt via mensen die we kennen. Met de Story Station kom ik er steeds meer achter hoe klein de wereld eigenlijk is. Je praat even met elkaar en voor je het weet blijkt er weer ergens een connectie. Op de middelbare school en in mijn Amsterdamse studietijd was ik goed bevriend met Sal. Ik studeerde politicologie, hij deed de filmacademie, maar we verloren elkaar al die jaren niet uit het oog. Helaas heb ik Sal sinds mijn verhuizing naar Friesland, lang niet meer gezien. Maar laatst had ik nog even contact met hem en dat deed me goed, ik mag Sal ontzettend graag. Nu bleek Tim, de regisseur, dus meestal samen te werken met Sal, de director of photography. Het leek me meteen zo logisch als wat: 2 zúlke leuke en betrokken mensen die intensief samenwerken.

Leontine vertelde dat Tim het afgelopen jaar vooral haar had gefaciliteerd, zodat zij haar werk kon doen. Ze is leerkracht op een basisschool en kwam er al snel achter dat de combinatie online lesgeven met 2 thuiswerkende kinderen een hele lastige is. Zij ging dus voornamelijk op school aan het werk en Tim nam het grootste deel van de lockdown-begeleiding van de kinderen voor zijn rekening. En zoals de meeste ouders na deze periode wel weten: dat is behoorlijk intensief. In de praktijk blijft er een stuk minder tijd over voor je eigen dingen dan je aanvankelijk denkt.

Inmiddels zijn de kinderen weer naar school en heeft Tim weer wat tijd voor nieuwe projecten en voor zichzelf. Een richting die hij verder wil uitwerken is de verfilming van theaterstukken. Geen registratie van de theatervoorstelling, maar echt als film gemaakt. Onlangs maakte hij op die manier de verfilming van de voorstelling ‘Alles naar de hemel’ van Tg. Winterberg en Feikes huis. Zijn theatrale verfilming kreeg lovende recensies en Tim besefte dat hij hier meer mee wilde doen. In zijn week hier werkte hij zijn plannen daarvoor verder uit.

 

Het vertrek

Alle dagen konden we Tim horen, zachtjes musicerend bij de Story Station. Dagen zonder muziek maken zijn er niet voor hem, vertelde hij. Het hoort bij hem. Voor ons was het een heerlijk achtergrondgeluid. Ook pakte hij elke dag de fiets. Even weg uit het ‘ei’. De Story Station blijft een beetje een vreemde plek: ‘slechts’ één raam, het polycarbonaat waaruit het is opgetrokken en dat af en toe knapt en knalt, de warmte en het vreemde licht… De rust hier deed hem goed, maar hij moest ook elke dag even weg uit dat ei.

Helaas maakte een lekke band in Dokkum dat ik geen afscheid kon nemen van Tim en zijn leuke gezin. Maar hij liet in het gastenboek de refreinen van een liedje ‘over zelfisolatie en inspiratie’ bij ons achter. Af te maken door de volgende gasten:

“Leven in een ei
broeden op een ei-land
fietsen naar de waterkant
kijken of het tij nog keert

leven in een ei
al ‘n hele lange tijd nu
zie je de zon plots door de muur
dit land heeft dromen nooit verleerd”

 
Wie weet hoe het verder gaat?

 

Meer weten over Tim en zijn werk?

Tim Klaasse
Krevicy, Goede Verhalen
Feikeshuis, Alles naar de hemel

 

De volgende gast

Volgende week komen muzikanten Simone van der Weerden en Gustavo Cabrera logeren in de Story Station.